Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

8 του μάρτη


Σημερα 8 του μάρτη δεν δεχομαστε επισκεψεις. Θα γιορτάσουμε τη γιορτη της γυναικας με τον προγραμματισμενο κολπικο ελεγχο*



*δες στα σχόλια αυτής της ανάρτησης καταγγελίες κρατουμένων

4 σχόλια:

  1. "Αφιέρωμα" στον κολπικό έλεγχο των κρατουμένων Εποχή: 8 Μαρτίου 2009 Τίτλος: ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΑΣΜΟ ΚΑΤ΄ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ Γύρνα, σκύψε, βήξε... http://www.epohi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2377&Itemid=34

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΓΥΡΝΑ, ΣΚΥΨΕ, ΒΗΞΕ ...
    ΕΜΕΙΝΑ ΑΦΩΝΗ!
    Η ΦΡΙΚΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταγγελίες κρατουμένων από τις οποίες διέγραψα το όνομα τους και το όνομα της φυλακής στην οποία κρατούνται

    Καταγγελία προς τον συνήγορο του πολίτη
    της κρατούμενης ....

    όνομα φυλακής(20-02-09),

    Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω.
    Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.
    Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.
    Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:
    Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.
    Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να...αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.
    Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους...
    Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη...νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.
    Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.
    Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.
    Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
    Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
    Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.
    Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.
    Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.
    Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν...
    Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.
    Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
    Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε...
    Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.
    Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.
    Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.
    Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.

    [όνομα κρατούμενης]


    Καταγγελία προς το Συνήγορο του Πολίτη

    όνομα φυλακής (22-02-09),
    Λέγομαι …….. και είμαι 25 χρονών, είμαι τρία χρόνια στη φυλακή. Έχω κρατηθεί στον Κορυδαλλό, στη Νεάπολη Κρήτης, στα Διαβατά Θεσσαλονίκης και τώρα βρίσκομαι στη Θήβα εδώ και ένα μήνα με την ίδια υπηρεσία του τότε Κορυδαλλού. Στις 14-01-09 το απόγευμα έφτασα στις Γυναικείες Φυλακές της Θήβας. Η υπάλληλος μου έκανε έρευνα με το να με ξεγυμνώσει και να με βάλει να σκύψω και να βήξω για να διαπιστώσει ότι δεν έχω εισάγει ναρκωτικές ουσίες στο σωφρονιστικό κατάστημα. Αμέσως μετά οδηγήθηκα στο ιατρείο για να μου κάνουνε κολπική έρευνα όπως και έγινε από υπάλληλο που η συμπεριφορά ήταν απρεπής και προσβλητική απέναντί μου. Όταν της είπα τι αγωγή παίρνω από το ψυχιατρείο της προηγούμενης φυλακής που ήμουν, αυτή μου απάντησε με αγένεια και μου δίνουνε αυτοί (οι υπάλληλοι) μέχρι να έρθει ο ψυχίατρος της φυλακής για να με δει. Τότε ήρθα σε αντιπαράθεση με την νοσοκόμα (υπάλληλο) και έβαλα τα κλάματα για τη συμπεριφορά της απέναντι μου. Στη συνέχεια οδηγήθηκα για ναρκωτσεκ όπου ούρησα μπροστά σε υπάλληλο, ήμουν αρνητική αλλά και πάλι μπήκα στην απομόνωση που θα γινότανε ούτως ήλ άλλως.
    Στην απομόνωση έκατσα πέντε μέρες με ρούχα της υπηρεσίας αφού είχαν πάρει όλα τα δικά μου για πλύσιμο. Η υπάλληλος έλειπε συνέχεια γιατί είχανε και έχουν έλλειψη προσωπικού και έπρεπε να βρίσκεται κα ισε άλλη πτέρυγα εκτός από την απομόνωση, έτσι όταν εγώ ήθελα να πάω στην τουαλέτα η υπάλληλος να μην βρίσκεται εκεί για να μπορεί να μ’ ανοίξει το κελί και έτσι αναγκαζόμουν να χτυπάω το κουδούνι και να περιμένω γιατί ερχόταν πολύ αργότερα. Επίσης μου είχε τύχει να θέλω να πάω τουαλέτα και η υπάλληλος να μην μου ανοίγει και έτσι αναγκάστηκα να ενεργηθώ πάνω μου. Η τουαλέτα της απομόνωσης είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες είτε αυτές είναι νεοεισερχόμενες, είτε έχουν μεταχθεί από άλλα σωφρονιστικά καταστήματα, είτε έχουν γυρίσει από νοσοκομεία αλλά είτε είναι και άρρωστες. Επάνω ψηλά και στο πίσω μέρος της τουαλέτας υπάρχει κάμερα που την ώρα που ενεργείσαι σε βλέπει η υπάλληλος και αποφασίζει αυτή πότε να τραβήξεις το καζανάκι. Ακόμα πολλές φορές εμείς οι κρατούμενες αναγκαζόμαστε να πάρουμε καθαρτικό γιατί μας λένε πως είναι υποχρεωτικό να κάνεις 8 κενώσεις για να βγούμε από την απομόνωση. Ο Αρχιφύλακας κ. Κοράκης Παναγιώτης μου είπε επίσης πως ο κανονισμός λέει ότι έχει το δικαίωμα να με κρατήσει στην απομόνωση έξι μέρες είτε έχω κάνει τις κενώσεις είτε όχι. Την 5η μέρα τελικά με ανεβάσανε στην πτέρυγα που ήταν και οι υπόλοιπες κρατούμενες.
    Επίσης θέλω να αναφέρω όσον αφορά την κολπική έρευνα ότι γίνεται από δεσμοφύλακα που εκτελεί χρέος νοσοκόμας ή ελάχιστες φορές από γυναικολόγο που σπάνια υπάρχει στην φυλακή, ακόμα πολλές φορές βάζουνε στον κόλπο διαστολέα που δεν είναι αποστειρωμένος σωστά, αλλά είναι και σκουριασμένος.
    Αυτή η έρευνα μου έγινε στη Θήβα πριν ένα μήνα και παλιότερα άπειρες φορές στον Κορυδαλλό που γίνεται ακόμα και σήμερα σε συγκρατούμενες μου είναι εξευτελιστική και παράνομη. Εγώ προσωπικά ντρέπομαι για την κολπική έρευνα που μου κάνουνε με τα δάχτυλά τους ή ακόμα και με διαστολέα. Με μειώνουνε και νιώθω κατώτερη γιατί με αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδι, φοβάμαι μην κολλήσω καμία αρρώστια από τον διαστολέα. Καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματά μου και ψυχολογικά εγώ σαν Μαρίνα δεν νιώθω καλά. Πολλοί υπάλληλοι, μου έχουν συμπεριφερθεί σαν ζώο και όχι σαν άνθρωπο. Λοιπόν, ως πότε θα ανέχομαι όλα αυτά;

    Καταγγελία προς τον Συνήγορο του Πολίτη

    όνομα φυλακής (24-02-09),

    Λέγομαι …….. από 21 χρονών είμαι κρατούμενη. Τώρα είμαι 25 χρονών. Από τις 26-01-06 ως τις 02-02-06 με κράταγαν στη Γ.Α.Δ.Α.
    Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που μεταφέρθηκα στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού στις 02-02-06. Ήταν η πρώτη μου φορά που έμπαινα στην φυλακή. Δεν γνώριζα τίπτα εκτός το ότι έπρεπε να ερευνηθούν τα ρούχα μου και να μου γίνει σωματική έρευνα όπως στα μαλλιά μου, στο στόμα μου, στα αυτιά μου, στη μύτη μου, στο στήθος μου και να ανεβάσω τα χέρια μου ψηλά να δουν τις μασχάλες μου.
    Η πρώτη κυρία που πέρασε για έρευνα βγήκε στα πέντε λεπτά με τα ρούχα της κανανικά και τα προσωπικά είδη που είχε μαζί της. Το μόνο που της κράτησαν στην αποθήκη ήταν το κινητό της. Ύστερα πέρασε κατευθείαν μέσα στη φυλακή σε πτέρυγα. Όπως έγινε και με μια άλλη νεοεισελθούσα. Διακρίσεις που ήταν για ναρκωτικά.
    Όταν ήρθε η σειρά μου νόμιζα πως και με μένα θα γίνει έτσι. Η τότε υπάλληλος με ρώτησε που έκανε έρευνα, με ειρωνικό τρόπο. Γιατί κατηγορείσαι; Της απάντησα: για ναρκωτικά. Αμέσως φώναξε να τις φέρουν γάντια για να με ερευνήσει λες και ήμουν κανένα σκουπίδι, κανένα υποκείμενο ή καμία πεταμένη, που ενώ ήμουν πιο καθαρή από εκείνη. Πρώτα άρχησε να ερευνεί τα προσωπικά μου είδη, τα οποία τα πέταξε σε μια σκαούλα και μου είπε ότι αυτά απαγορεύονται και θα μπουν στην αποθήκη. Ενώ στις άλλες τα είχε περάσει. Μετά μου είπε: Βγάλε τα ρούχα σου ένα-ένα να τα ερευνήσω. Τη μία μου έλεγαν αυτό πάει αποθήκη και τα άλλα πλυντήριο. Και της λέω: Και εγώ τι θα φορέσω μετά; Η τότε υπάλληλος φώναζε μια άλλη συνάδερφό της, λέγοντάς της: «Έλα γιατί έχουμε μια άγρια εδώ» (ειρωνεύοντάς με, με τη συνάδερφό της). Ενώ εγώ περίμενα μες στο κρύο μόνο με τα εσώρουχα μου στο δωμάτιο της έρευνας.
    Φώναξαν κάποια να μου φέρει ένα εσώρουχο, κάλτσες, παντόφλες και ρούχα της υπηρεσίας. Μέχρι να έρθει εκείνη με τα ρούχα, με έβαλε να βγάλω και τα εσώρουχά μου. Ντρεπόμουν τόσο πολύ που βρέθηκα σε αυτή τη θέση αναγκαστικά. Κρύωνα πάρα πολύ, ενώ εκείνη δεν νοιαζόταν καθόλου και εγώ είχα νευριάσει υπερβολικά.
    Άλλαξε γάντια και άρχισε να μου ψάχνει τα μαλλιά, μετά μέσα στο στόμα μου να δει αν φοράω μασέλα, με ερεύνησε στα αυτιά, τη μύτη, στο στήθος και τις μασχάλες μου με ένα πολύ υποτιμητικό τρόπο. Μετά μου είπε: «Γύρνα, σκύψε, άνοιξε τους γλουτούς σου και βήξε δυνατά 2-3 φορές», που κάθε βήξιμο για μένα ήταν ένα δάκρυ. Ένα μεγάλο γιατί να θίγεται η αξιοπρέπειά μου και ακόμα δεν ήξερα τι με περιμένει. Μέχρι τα ρούχα της υπηρεσίας να έρθουν ήμουν ολόγυμνη στο δωμάτιο της έρευνας με ανοιχτό παράθυρο στο κρύο. Μου έφεραν κάτι πατσαβούρια για ρούχα να φορέσω. Ζήτησα μία σερβιέτα γιατί σιχαινομουν το εσώρουχό τους. Στην αρχή έλεγαν ότι δεν υπάρχει, αλλά εγώ επέμενα μέχρι να μου δώσουν. Τα φόρεσα και την ακολούθησα στο φαρμακείο, όπου εκεί με έβαλαν να κάνω την εξευτελιστική έρευνα της κολπικής από μία υπάλληλο που νόμιζα ότι ήταν νοσοκόμα. Εγώ αντιδρούσα για την κολπική έρευνα και εκείνοι μου την επιβάλανε. Μετά από την κολπική έρευνα με κατέβασαν στην απομόνωση σε ένα μικρό κελί που ήταν ήδη εκεί μέσα έξι άτομα, με μένα εφτά που κανονικά χωράει τρία άτομα το πολύ. Μου έδωσαν ένα στρώμα μέσα στη βρώμα, ένα σεντόνι και δυο κουβέρτες της φυλακής που βρώμαγαν. Μα που να χωρούσαν αφού ήταν ήδη γεμάτο το κελί της απομόνωσης και αναγκαστικά κοιμόμασταν η μία πάνω στην άλλη. Το επόμενο πρωί μου έδωσαν 4 καθαρτικά, γιατί αν δεν έκανα τουλάχιστον 8 κενώσεις μου έλεγαν ότι δεν θα βγω, στις 3 νύχτες και 1 μέρα.
    Οι συνθήκες κάτω στην απομόνωση ήταν απάνθρωπες. Ένα στρώμα. Κυριολεκτικά κοιμόμαστε στο πάτωμα, χωρίς θέρμανση και ζεστό νερό. Η τουαλέτα που χρησιμοποιούσαμε ήταν κοινή για όλες. Πολλές φορές θέλαμε να ενεργηθούμε και δεν υπήρχε υπάλληλος να μας ανοίξει και κρατιόμασταν με το ζόρι μέχρι να έρθει να μας ξεκλειδώσει την πόρτα. Θυμάμαι μία μέρα μια κοπέλα αναγκάστηκε να ενεργηθεί σε μπωλ φαγητού, γιατί δεν υπήρχε υπάλληλος να της ανοίξει και ύστερα την εξευτέλιζε και από πάνω μπροστά μας.
    Βγαίνοντας από την απομόνωση έπρεπε να ξανα υποστώ σωματικό έλεγχο και κολπική έρευνα, αλλιώς θα με ξανακατέβαζαν κάτω. Ήταν η δεύτερη φορά που μου έκαναν αυτή την εξευτελιστική έρευνα ή αλλιώς κολπίκή έρευνα που θίγει την αξιοπρέπειά μου.
    Κάθε φορά που βγαίνω από τη φυλακή είτε για δικαστήριο είτε για νοσοκομείο πρέπει να περνάω αυτό το μαρτύριο, αυτό το απάνθρωπο βασανιστήριο ακι έτσι έχω πάθει νεύρωση στομάχου από τα καθαρτικά και το ψυχολογικό πρόβλημα που μου δημιούργησαν.
    Όσες φορές θυμάμαι τις πρώτες μέρες στην απομόνωση στις Γ.Φ.Κ. τα μάτια μου δακρύζουν και σε όλα αυτά τα φρικτά πράγματα που πέρασα, οι σκέψεις μου γυρίζουν, πνίγουν και μου βασανίζουν την ψυχή μου, που μου την έχουν βιάσει με τις συνθήκες που επικρατούν στην φυλακή είτε στις Γ.Φ.Κ. είτε εδώ στο Κ.Κ.Γ. Ελεώνας Θήβα. Η μόνη διαφορά που έχει εδώ στη Θήβα είναι ότι στην απομόνωση που την ονομάζουν «Ειδικό Χώρο Κράτησης» υπάρχουν κρεβάτια. Οι πόρτες ανοίγουν αυτόματα από το computer όταν χτυπάμε κουδούνι και γι’ αυτό πάλι πρέπει να υπάρχει υπάλληλος, που δεν υπάρχει συνήθως, λόγω έλλειψης προσωπικού.
    Η τουαλέτα παραμένει κοινή για όλες όπως και η κάμερα που με παρακολουθεί όταν ενεργούμε. Κάθε φορά που πάω εγώ και κάθε συγκρτούμενή μου να ενεργηθεί από τα από τα καθαρτικά που μας δίνουν, η υπάλληλος τα γράφει λες και της χρωστάω εγώ και κάθε μία συγκρατούμενή μου που θα περάσει από την απομόνωση.
    Και οι κάμερες όλα να τα παρακολουθούν. Κάμερα στην κοινή τουαλέτα κοπρανα και πρωκτό να δει και τα χέρια μας, όπως σταύρωσαν τον Χριστό. Αν δεν δει ή δεν φαίνεται η υπάλληλος την εκκένωση μας κοιτάζει λες και κάναμε κάποιο έγκλημα.
    Να μην έχει κάτι να κάνεις στην απομόνωση παρά τις εκκενώσεις. Να λες πότε θα περάσει η ώρα να έρθει το φαρμακείο, το καφενείο, το πρωινό. Το μεσημέρι τα ίδια να πάρεις και φαγητό, το απόγευμα να περιμένεις το φαρμακείο μπας και κοιμηθείςνα περάσει η βραδιά να χαράξει νέα μέρα ξανά. Τα ίδια κάθε μέρα μέχρι να συμπληρώσεις 3 νύχτες και τις κενώσεις για να βγεις από τη φρίκη της απομόνωσης και αυτό αν το κρίνουν αυτοί. Γιατί μας κρατούν πολλές φορές και περισσότερες μέρες με αποτέλεσμα να σε φτάνουν σε σημείο να λες βγάλτε με μα τον Άγιο από εδώ κάτω. Σε εξαγριώνουν και σε εξουθενώνουν και όταν διαμαρτυρόμαστε που μας κρατάνε παράνομα παραπάνω από τις κανονικές μέρες κάτω στην απομόνωση, μας κάνουν αναφορές και χρεωνόμαστε άδικα πειθαρχικά. Πάλι καλά που μας αφήνουν να πάρουμε τηλέφωνο κανέναν άνθρωπό μας, να μας δώσει δύναμη, κουράγιο και υπομονή.
    Έχω υποστεί αρκετές φορές αυτή την ελεεινή διαδικασία της κολπικής που θίγιε την αξιοπρέπειά μου σαν κορίτσι ή γυναικά, από την κάθε μία που θα τύχει να είναι στο φαρμακείο να μου κάνει την κολπική έρευνα. Πολλές φορές μετά από κολπική έρευνα μου έχει έρθει περίοδος λόγω της πίεσης που ασκούσε στον κόλπο μου αλύπητα η δήθεν νοσοκομα.
    Μέχρι τις 21-01-09 δεν ήξερα τα δικαιώμτά μου ως κρατούμενης για τα παραπάνω που έγραψα. Τώρα όμως λέω ένα μεγάλο όχι σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες της απομόνωσης και της εξευτελιστικής έρευνας της κολπικής. Θέλω να πιστεύω και ελπίζω πως τα πράγματα θα καλυτερεύσουν στις Γυναικείες Φυλακές.
    Η κολπική έρευνα για ανεύρεση ναρκωτικών είναι προσβολή στην αξιοπρέπεια της κρατούμενης. Είναι ταπεινωτική και εξευτελιστική. Παράνομα την καθιέρωσαν, παράνομα την εφαρμόζουν. Ας κάνουν υπέρηχο ή ακτινογραφία.
    Είμαστε κρατούμενες και όχι όμηροι της υπηρεσίας. Έλα όμως που δεν μπορώ να περιμένω, να υπομένω. Τι να κάνω πια δεν ξέρω ή θα λυτρωθώ ή θα τρελαθώ. Είναι όμως άδικο αυτό. Γιατί εγώ δεν παίζω με κανέναν όπως παίζουν αυτοί με μένα εδώ και στις Γυναικείες Φυλακές.
    Καλύτερα να το βάλουν καλά μέσα στο μυαλό τους. Γιατί είνα να μην ξαναγυρίσει το δικό μου μυαλό. Διότι δεν είμαι εγώ η κάθε συγκρατούμενή μου που τους κάνουν ψυχολογικό κακό.
    Μόνο σωφρονιστικές δεν θα έπρεπε να λέγονται οι φυλακές.

    Καταγγελία προς τον Συνήγορο του Πολίτη
    της κρατούμενης του Κ.Κ.Κ.Γ….

    ….. (23-02-09),
    Είμαι 33 χρονών, πολυτοξικομανής από τα 14 μου και εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 21 μου, μία εξάρτηση –αρρώστια που εγώ η ίδια έβαλα στον οργανισμό μου, καταστρέφοντας έτσι τη ζωή μου. Η αρρώστια αυτή μου στέρησε όνειρα, οικογένεια και το πολυτιμότερο, την ελευθερία μου.
    Ήδη πλέον κρατούμενη στην φυλακή της Θήβας, και την σκέψη πιο καθαρή γυρνάω τον χρόνο πίσω. Είμαι κρατούμενη από τον Ιούνιο του 2006 μέχρι τις 4 Ιουνίου 2007 και από τις 13 Ιουνίου 2007 μέχρι και σήμερα. Θυμάμαι, όσο το δυνατόν μπορώ, λόγω στερητικών, την εισαγωγή μου στο δήθεν «σωφρονιστικό κατάστημα», το 2006. Ήταν ήδη η δεύτερη μου φυλάκιση και τύγχανε να με γνωρίζουν και να τους ξέρω. Έτσι πίστευα.
    Αφού πέρασα τα γνωστά, παράδοση από τους αστυνομικούς στους σωφρονιστικούς, με γράψανε στον κατάλογο κρατουμένων, άρχισαν τα πράγματα να περιπλέκονται. Ο υπαρχιφύλακας με διέταξε να περάσω από ένα μηχάνημα ψεκασμού –ανιχνευτή (έτσι λέει το λένε), να μείνω ακίνητη μέχρι να ακουστεί ένας ήχος (ποτέ δεν έμαθα τι είναι) και ο ίδιος υπαρχιφύλακας κ. Παναγιώτης Κοράκης με συνόδευσε στον τότε αριχφύλακα κ. Κωνσταντίνο Μπάκη. Αφού φρόντισε να τον ενημερώσει για το ποια είμαι, γιατί εισήχθηκα, ο κ. Μπακός έδωσε εντολή να κατέβω απομόνωση. Μέσα στο δικό μου χάσιμο τόλμησα να ρωτήσω «Μα γιατί? Δεν έκανα κάτι». Εκεί πήρα την απάντηση πως τώρα ήρθανε άνδρες και αυτοί αποφασίζουν και το βασικότερο «Έτσι λέει ο εσωτερικός κανονισμός». Έμεινα έκπληκτη χωρίς, όμως, να γνωρίζω την συνέχεια. Κακήν κακώς βρέθηκα σε μια παλιά αποθήκη, η οποία μετατράπηκε σε «δωμάτιο έρευνας».
    Εκεί ήρθε μία υπάλληλος, με αυστηρό ύφος και στυλ με διέταξε να γδυθώ για να με ερευνήσει. Γυμνή μπροστά της, σχεδόν εκετελούσα τις διαταγές της. Δέχτηκα να βγάλω τα ρούχα μου, τα οποία μαζί με όλα τα υπάρχοντά μου ή θα πηγαίνανε αποθήκη ή πλυντήριο. Γιατί είμαι χρήστρια, άρα επικίνδυνη. Όταν όμως άρχισε να ζητάει περισσότερα, όπως σκύψε, άνοιξε τα πόδια, γλουτούς, βήξε, σήκωσε στήθος να δω τα αυτιά σου, βγάλε τα σκουλαρίκια σου όλα (τυγχάνει να έχω αρκετά σε διάφορα σημεία του σώματός μου), φύσα τη μύτη σου, λύσε τα μαλλιά σου, πρέπει να σε ερευνήσω καλά, εγώ άρχισα να φωνάζω και να αρνούμαι. Αφού τελείωσε η ξεφτιλιστική έρευνα, περίμενα την κρατούμενη που δουλεύει στην αποθήκη της κοινωνικής υπηρεσίας της φυλακής (ανύπαρκτη) να μου βρει ρουχισμό για να νιώθω.
    Το εσώρουχο –κάτι σαν αυτά που φόραγε η γιαγιά μου- τα ρούχα ήταν ότι είχε περισσέψει από το καρναβάλι, αναγκάστηκα τα φόρεσα και η συνοδός-ερευνητής υπάλληλος με πήγε στο «δήθεν φαρμακείο» (και αυτό κάποτε αποθήκη ήταν). Με όση δύναμη ψυχική μου είχε απομείνει, μπήκα μέσα. Εκεί αντίκρυσα την υπάλληλο που εκτελεί χρέη νοσοκόμας να κρατά έναν ουροσυλλέκτη και να μου λέει πως πρέπει να κάνω ναρκωτσέκ. Ρώτησα γιατί. Η απάντηση: «Γιατί έτσι λέει ο κανονισμός». Πέρασα και τη δοκιμασία του ναρκωτσέκ (το οποίο βγήκε θετικό για κακή μου τύχη) και τότε σκάει και το άλλο. «Βγάλε το παντελόνι να κάνεις την κολπική να τελειώνουμε». ΣΣ: Από την πολυήμερη στέρηση του «φαρμάκου» μου είχα αδιαθετήσει. Ούτε αυτό την σταμάτησε. Εδώ δεν είχα δύναμη να αντιδράσω σε αυτόν τον εξευτελισμό, έτσι κάθισα στη γυναικολογική καρέκλα. Έψαχνε για ουσίες, έπρεπε να ψάξει καλά, να πιέσει και ποσώς της ενδιέφερε εάν εγώ πονούσα. Αυτή έπρεπε να κάνει τη δουλειά της και να δώσει αναφορά στον προϊστάμενό της. Όταν τελείωσε μου είπε πως μπορώ να ντυθώ. Μου είπε πως είμαι χάλια από τα στερητικά, μου έδωσε κάποια παυσίπονα, μυοχαλαρωτικά και κάποια ψυχοφάρμακα, για να γίνω καλά. Εκεί μου είπε πως πρέπει να πάρω και καθαρτικό για να μπορέσω να μπω στη φυλακή πιο γρήγορα (αλήθεια όλη αυτή την ώρα πού ήμουνα;). Τελειώνοντας από την ιστορία του φαρμακείου, έσκυψα το κεφάλι, ντράπηκα, σιχάθηκα που είμαι γυναίκα και ξαναβρέθηκα στον αρχιφύλακα για να απολογηθώ για το θετικό ναρκωτσέκ. Μέχρι να το καταλάβω είχα βρεθεί στο υπόγειο της απομόνωσης.
    Αν και σε στερητικά, πήρα καθαρτικό υπό την απειλή πως αν δεν πάω τουλάχιστον 8 φορές για κένωση δεν βγαίνω και πρέπει να μείνω 3 νύχτες και 4 μέρες. Ως «νοσοκόμα» θα έπρεπε να γνωρίζει πως λόγω στερητικών, έχω διάρροια και εμετούς και πως αυτά τα καθαρτικά χάπια (durcolax) θα με εξοντώσουν και θα δημιουργήσουν παραπάνω προβλήματα στο ήδη ταλαιπωρημένο στομάχι μου και όχι μόνο. Χωρίς να καταλάβω τι μου γίνεται χτύπαγα την πόρτα, φώναζα να πάω στην τουαλέτα, η οποία είναι κοινόχρηστη, βρώμικη γιατί κινδύνευα να γελοιοποιηθώ (σε μένα πρώτα από όλα). Πηγαίνοντας τουαλέτα ανακάλυψα πως απένταντί μου βρισκόταν μία κάμερα με απευθείας μετάδοση στην υπάλληλο που με παρακολουθούσε…Ο εξευτελισμός στο μεγαλείο του.
    Τη στιγμή της αδυναμίας πατάνε πάνω στην αρρώστια μας και γινόμαστε πιόνια τους άθελά μας. Όταν επιτέλους πέρασαν οι βασανιστικές μέρες και ήρθε η στιγμή να μπω στη φυλακή, με περίμενε πάλι έρευνα, ναρκωτσέκ, κολπική. Δυστυχώς πίστευα πως είχε τελειώσει ο εξευτελισμός μου. Έπρεπε να ελεχθώ για τη δική τους ασφάλεια, για τις καρέκλες τους δηλαδή. Έτσι, λοιπόν, κάθε φορά που έβγαινα από τη φυλακή είτε για δικαστήριο, είτε για νοσοκομείο και για οποιονδήποτε λόγο και αφού είμαι χαρακτηρισμένη ως τοξικομανής άρα «επικίνδυνη» πρέπει να δέχομαι όλα τα παραπάνω. Δυστυχώς αυτή η ιστορία συνεχίζεται και εδώ στον Ελεώνα σε χειρότερη κατάσταση.
    Η φυλακή δόθηκε σε λειτουργία τον Μάιο του 2008 και ο γυναικολόγος εμφανίστηκε πριν 2 μήνες γιατί τότε ενέκρινε το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Υπέρηχος δεν υπάρχει για να γλιτώσουμε το εξευτελιστικό μαρτύριο της κολπικής, αφού οι νοσοκόμες είναι πρώην σωφρονιστικοί υπάλληλοι που δεν γνωρίζουν ούτε τα στοιχειώδη. Η απομόνωση μοιάζει καλύτερη γιατί απλά έχει κρεβάτι και δεν κοιμάσαι στο πάτωμα. Το πόσες μέρες θα κρατηθεί η κάθε κρατούμενη στην απομόνωση είναι καθαρά απόφαση του εκάστοτε αρχιφύλακα ή αυτού που εκτελεί χρέη αρχιφύλακα. Φυσικά η κάμερα υπάρχει αυτή τη φορά είναι τοποθετημένη έτσι ώστε να «βλέπει» ακριβώς τι αφοδεύει η κρατούμενη. Και τα ειρωνικά σχόλια δίνουν και παίρνουν. Γιατί πολλές φορές η υπάλληλος –τοποθετής της απομόνωσης- έχει τον έλεγχο και της απομόνωσης αλλά και της Ε’ ακτίνας που είναι στον ίδιο όροφο. Ότι προλάβεις δηλαδή. Αποφασίσανε να μας φέρουν σε μία «δήθεν» καινούρια φυλακή που υπολειτουργεί σε όλους τους τομείς και λειτουργεί με δικούς τους κανόνες ή κανονισμούς.
    Αρνούμαι να ξανα-υποστώ όλα τα παραπάνω και την έρευνα πριν βγω από την φυλακή για νοσοκομείο στη Λειβαδιά από τις γυναίκες φύλακες της εξωτερικής φρουράς και έχω γνώση το τι θα επακολουθήσει. Ευτυχώς μετά από 3 χρόνια σχεδόν άρχισα να σκέφτομαι και να παλεύω για τα πιστεύω μου και τα δικαιώματά μου. Ας γίνει η αρχή τουλάχιστον για τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια του κάθε κρατούμενου και ίση μεταχείριση σε όλους εμάς τους κρατούμενους είτε ποινικούς, είτε πολιτικούς. Σίγουρα ο ουσιοεξαρτημένος δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο επικίνδυνος από κάποιον άλλον που κατηγορείται για οικονομικό αδίκημα ή οποιοδήποτε αδίκημα του ποινικού δικαίου.

    Καταγγελία προς τον Συνήγορο του Πολίτη

    Με λένε ……. και είμαι 30 ετών. Είμαι κρατούμενη 13 μήνες (4 μήνες στον Κορυδαλλό και 9 μήνες στον Ελεώνα Θηβών) με καταδίκη 3 χρόνια για μία κλοπή και βεβαίως πολυτοξικομανής 12 χρόνια. Δεν με πείραζε τόσο η ποινή μου, όσο αυτά που έχω υποστεί μέσα στη φυλακή. Όταν πήρα την πορεία για τη φυλακή για πρώτη μου φορά, άρχισε ο εφιάλτης μου. Με πήραν σαν ένα άβουλο σώμα και με υποχρέωσαν να γδυθώ μπροστά σε δυο υπαλλήλους, βάζοντάς μου τις φωνές, να κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ (λέγον΄τας μου ότι έχουν και άλλες δουλειές να κάνουν). Μετά χωρίς να μου εξηγήσουν τίποτα, με υποχρεώσανε να σκύψω γυμνή, να βήξω και γενικά να τους δείξω τα γεννητικά μου όργανα. Αργότερα μου πήραν τα ρούχα μου και μου έδωσαν κάποια άλλα ρούχα βεβαίως μαία σχέση με το νούμερό μου, κάνοντάς με να φαίνομαι με παλιάτσο και όχι μόνο. Αργότερα με ανέβασαν στο ιατρείο τους, και μου έδωσαν ένα κυπελάκυ στο οποίο έπρεπε να δώσω ούρα (το έλεγαν ναρκωτσέκ) βάζοντας με στα τέσσερα έξω φυσικά από το ιατρείο, σε έναν διάδρομο και ενώ ήμουν πάλι υπό την επίβλεψή τους έπρεπε να μου έρχεται, δεν μου έρχεται να ουρήσω να το κάνω για να τους αποδείξω ότι δεν έχω καταναλώσει καμία ναρκωτική ουσία. Βέβαια χωρίς να μου δείξουν το αποτέλεσμα του (ναρκωτσέκ)μου είπαν ότι ήταν αρνητικό και στη συνέχεια με το ζόρι σχεδόν, απειλώντας με ότι είναι νόμος της φυλακής, και ότι θα υποστώ πειθαρχικό, με υποχρεώσαν να κάτσω σε μία γυναικολογική καρέκλα και να ανοίξω τα πόδια μου, αφημένη στα χέρια τους, να μου βάζουν δυο ολόκληρα δάχτυλα στον κόλπο μου και να τα πιέζουν κάτω προς τον πρωκτό για να μου κάνουν και πρωκτικό έλεγχο, χωρίς να έχω δώσεςι καμία αφορμή ότι μπορεί να κατείχα κάποια ναρκωτική ουσία πάνω μου και ενώ τους έλεγα ότι πονάω, οι απαντήσεις τους ήταν χυδαίες και εξευτελιστικές για μένα λέγοντάς μου ότι όταν (μπανινοβγαίνουν) άλλα και άλλα δεν παραπονιέμαι θίγοντάς με προσωπικά.
    Αργότερα με κατέβασαν στη λεγόμενη απομόνωση. Και ενώ ήμουν ακόμα με στερητικά λόγω των ουσιών που έπαιρνα έξω, χωρίς να με εξετάσουν με βάλανε να σηκώσω ένα στρώμα μόνη μου και να το μεταφέρω μέσα σε ένα κελί, όπου μου είπαν ότι παρ’ όλα τα παθολογικά μου προβλήματα που είχα επίσης (στο στομάχι και στην καρδιά) και τους τα είχα αναφέρει. Βεβαίως δίχως καμία ανταπόκριση, μου είπαν ότι πρέπει να κάτσω το λιγότερο έξι μέρες εκεί κάτω, κάνοντας παραπάνω από 8 κενώσεις και έτσι αναγκαστικά και πάλι έπρεπε να πάρω ειδικά χάπια (Durkolax) με τα οποία να μπορέσω να πάω τόσες φορές τουαλέτα.
    Με βάλενε τέλος πάντων σε ένα κελί και για καλή μου τύχη είχα ένα άτομο μαζί μου, πο υπραγματικά και χωρίς υπερβολές αυτό το άτομο έσωσε και την ζωή μου στην κυριολεξία. Αυτός ήταν και ο άγγελος της ζωής μου έτσι την ονόμασα και ονομάζεται …….. Το λέω αυτό γιατί από τη στιγμή που με βάλανε εκεί στην ειδική λεγόμενη απομόνωση, άρχισα να χάνω τα λογικά μου, με τα στερητικά που έβγαζα πράγματα της φαντασίας μου, ζητώντας πράγματα και άτομα που δεν υπήρχαν εκεί, κάνοντας εμετούς, χωρίς βέβαια καμία βοήθεια από την υπάλληλο που υποτίθεται ότι είναι έξω και μας προσέχει. Πάθαινα αναρροφήσεις και είχα μία ….. άγνωστη για μένα να με γυρνάει στ απλάγια, να μαζεύει τους εμετούς μου και γενικά 4 μέρες που την κράτησαν απομόνωση μαζί μου, γιατί είχε κάνει περισσότερες κενώσεις από μένα.
    Η ταλαιπωρία μου κράτησε 3 μέρες παραπάνω με την….., να παίρνει διάφορα τηλέφωνα και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να με βγάλει από την απομόνωση ξέροντας όλα μου τα προβλήματα. Όλα αυτά συνεχίζονται και τώρα σε κάθε μεταγωγή, και μετά από την απομόνωση που περνάς για οποιοδήποτε λόγο, θεωρούνται ότι οι πράξεις αυτές δεν αλλάζουν και θα συνεχίσουμε να τραβάμε τον εξευτελισμό αυτό...

    Καταγγελία προς τον Συνήγορο του Πολίτη

    …….. (24-02-09),

    Ονομάζομαι……., είμαι 23 ετών και κάνω χρήση ουσιών 10 και πλέον έτη. Από το 2005 εως τώρα από την υπηρεσία του σωφρονιστικού καταστήματος Κορυδαλλού και του καταστήματος κράτησης Ελεώνα, όπου εκτίω την ποινή μου, έχω υποστεί καταστάσεις οι οποίες καταπατούν τα δικαιώματά μου ως άνθρωπο, γυναίκα και κρατούμενη αλλά προσβάλλουν και την αξιοπρέπειά μου.
    Η έρευνα στα προαναφερόμενα σωφρονιστικά καταστήματα δεν γίνεται με τον προσήκοντα τρόπο καθώς όλες οι κρατούμενες υποβάλλονται σε κολπική εξέταση από υπαλλήλους τοποθετημένες στο ιατρείο ή ελάχιστες φορές από γυναικολόγο που σπάνιαβρίσκεται στο χώρο της φυλακής. Αυτό είναι κάτι παράνομο που προσβάλλει την προσωπικότητά μου υπέρ του δέοντος.
    Επιπλέον μπορεί να μου προκαλέσει εκτός από την ηθική και σωματική βλάβη αφού μερικές φορές η εξέταση δεν γίνεται μόνο με την εισαγωγή δακτύλου στον κόλπο αλλά και με διαστολέα ο οποίος δεν είναι σωστά αποστειρωμένος. Έχω υποβληθεί άπειρες φορές σε αυτήν την εξευτελιστική εξέταση στα άνωθι σωφρονιστικά καταστήματα διότι όλες οι κρατούμενες όταν επιστρέφουν από μεταγωγή σε δικαστήριο, νοσοκομείο ή άλλο σωφρονιστικό κατάστημα υπόκεινται σε τέτοιου είδους εξέταση για να οδηγηθούν έπειτα στην απομόνωση όπο υκρατούνται το λιγότερο τρία 24ωρα. Την ίδια εξέταση απαιτούν να κάνουμε και όταν βγαίνουμε από την απομόνωση για να περάσουμε στην πτέρυγα της φυλακής.
    Στην απομόνωση μας υποβάλλουν σε άλλο βασανιστήριο. Απαιτούν να κάνουμε 8 κενώσεις τις οποίες αν δεν συμπληρώσουμε θα κρατηθούμε περισσότερες μέρες. Έτσι, έμμεσα, μας υποχρεώνουν να παίρνουμε καθαρτικά, κάτι που είναι ακόμα πιο βασανιστικό. Εγώ προσωπικά από μία από τις φορές που έκανα χρήση καθαρτικού έφτασα σε σημείο να πονάω υπερβολικά, να βγάζω αίμα και να πρηστεί ο πρωκτός μου. Υπάρχει μόνο μία τουαλέτα, η οποία είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες που βρίσκονται στην απομόνωση, με αποτέλεσμα αν η μία πάσχει από κάποιο μεταδοτικό νόσημα αυτό να μεταδοθεί και στις υπόλοιπες.
    Επίσης η φυλακή είναι ανεπαρκής και από προσωπικό και έτσι τις περισσότερες φορές δεν έχει υπάλληλο αποκλειστικά για την απομόνωση και οι κρατούμενες εξυπηρετούνται από υπάλληλο που η θέση της είναι σε άλλη πτέρυγα. Για τον λόγο αυτό δεν μπορούμε να τηλεφωνήσουμε την ώρα που θέλουμε ή να κάνουμε μπάνιο όταν το νερό είναι ζεστό γιατί η υπάλληλος δεν μπορεί να παραμείνει στον χώρο της απομόνωσης αφού έχει υπ’ ευθύνη της μια άλλη πτέρυγα. Το χειρότερο όμως είναι πως όταν χτυπάμε το κουδούνι για να πάμε στην τουαλέτα καθυστερεί πολύ να ανοίξει το κελί και ρκετές φορές εφόσον έχουμε κάνει χρήση καθαρτικού δεν προλαβαίνουμε να πάμε στην τουαλέτα και όταν έρχεται η υπάλληλος είναι πλέον αργά. Επιπλέον δεν φτάνουν τα βασανιστήρια και ο εξευτελισμός της κολπικής έρευνας, της απομόνωσης και του καθαρτικού, έρχεται να προστεθεί και ο προσβλητικός τρόπος που μιλάνει κάποιοι υπάλληλοι.
    Το 2005 που εισήλθα στον Κορυδαλλό ήμουν ένα κορίτσι 20 χρονών κα νόμιζα ότι όλες αυτές οι προσβλητικές και εξευτελιστικές έρευνες και διαδικασίες, όπως γδύσου, σκύψε, βήξε και άνοιξε τα πόδια να σου κάνουμε κολπική πέρασε στην απομόνωση, πάρε καθρτικό, πήγαινε στην τουαλέτα και μην τραβήξεις το καζανάκι όταν ενεργηθείς αν δεν μου το πεις για να το εξακριβώσω, ήταν κάτι το υποχρεωτικό από το νόμο αφού κανείς δεν μου είχε μιλήσει για τα δικαιώματά μου. Με το πέρασμα όμως των χρόνων έμαθα ποια είναι τα δικαιώματά μου.
    Δεν ανέχομαι πλέον να εξευτελίζουν την προσωπικότητά μου, να καταπατούν τα δικαιώματά μου και να μου φέρονται απαξιωτικά σαν να είμαι σκουπίδι μόνο και μόνο επειδή είμαι τοξικομανής. Είμαι άνθρωπος, έννοαι την οποία ίσως να μην γνωρίζουν καν. Με την συμπεριφορά τους δεν με σωφρονίζουν αλλά με εξαγριώνουν και με κάνουν νιώθω μίσος και απέχθεια για αυτούς. Διεκδικώ πλέον τα νόμιμα δικαιώματά μου και δεν ανέχομαι την παράνομη εξευτελιστική, ταπεινωτική, απαξιωτική συμπεριφορά τους. Και όλα αυτά είναι μόνο ένα μέρος της φρίκης που βιώνω στη φυλακή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή